ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΤΑΙΡΙ ΜΟΥ..

Με απόλυτη διαύγεια και σώας τας φρένας έχω να κάνω την παρακάτω βαρυσήμαντη δήλωση...ερωτεύτηκα!
Ήρθε τελείως ξαφνικά! 
Την ώρα της μεγάλης μου απογοήτευσης,όταν είχα χάσει πια κάθε ελπίδα  για μια ελάχιστη λύτρωση,
την ώρα που το φώς έσβήνε και τη θέση του έπαιρνε το απέραντο σκοτάδι και το αέναο τίποτα,
την ώρα που είχα ανοίξει φτερά για ένα μέλλον δυσοίωνο και περιφερόμουν σε γκρίζους ουρανούς  και βαθιές θάλασσες αρματωμένος με σκέτη πίκρα,
με άγγιξε στην πλάτη..
Γύρισα και την κοίταξα..
Και σας ορκίζομαι,δεν ήταν η μεγαλοπρέπεια,δεν ήταν η κομψότητα, δεν ήταν κάν αυτή η γλυκιά προσμονή που ανέδιδε κάθε της κύτταρο,που μου προκάλεσε το ύστατο δέος!
Ηταν αυτή η φυσική οικειότητα, η ανεπιτήδευτη απλότητα που ανέμιζε γύρω της ,ακόμα και με την πιο μικρή,ασήμαντη κίνηση  της ,που έμοιαζε με  το χορό χιλιάδων  άστρων γύρω απ την πηγή της ύπαρξής τους..
Αυτή φταίει που εξαφανίστηκα..
Αυτή με κράτησε μακρυά από φίλους,από παρέες από συγγενείς κι αγνώστους..
Φταίω κι εγώ δε λέω...έπεσα με τα μούτρα σαν τον έφηβο,
που πιστεύει οτι μονάχα μια χαρά φέρνει την ολοκλήρωση..
Μικρέ μου έφηβε... την πληρότητα για να τολμάς να την επικαλείσαι έστω, πρέπει να κάνεις χιλιόμετρα ξυπόλητος στ΄ αγκάθια...
Εγώ έφτασα τα κρίσιμα μίλια,οπότε είμαι έτοιμος να απολαύσω αυτό το δώρο,αυτή τη θεά που εμφανίστηκε μπροστά μου,αυτή που δεν ξεχώρισε ψυχή και σώμα,αυτή που είδε την αλήθεια πίσω από ένα σαθρό περιτύλιγμα, αυτή που χωρίς να το ξέρω γνώριζα απο πάντα ότι θα έρθει,
αυτή που όλοι περιμένουμε να μας χτυπήσει κάποτε την πόρτα,γιατί όλοι είμαστε ρομαντικοί κι ας μη το μαρτυράμε..
Είμαι λοιπόν ο τυχερός!Στο Λαύριο γίνεται χορός..
Εγώ είμαι αυτός που παντρεύεται στο Λαύριο,
δικός μου είναι ο χορός!
Δική μου είσαι και σύ!
Και δέ θα ντραπώ καθόλου να το φωνάξω!!

ΜΕΛΑΓΧΟΛΙΑ .... σ΄αγαπώ!