Δεν είναι λίγοι, εκείνοι που υποστηρίζουν ότι ταυτόχρονα με την εφεύρεση του χρήματος, άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την ανθρωπότητα...
Η ανάγκη για την επιβίωση ήταν ο παράγοντας που κατέβασε τον άνθρωπο από τα δένδρα, η ανάγκη για επικοινωνία και η εξέλιξη της λογικής, ήταν τα σημεία αναφοράς που κράτησαν τον άνθρωπο στην γη...
Παράλληλα όμως με την εξέλιξη του είδους, αναπτύχθηκαν έννοιες και δράσεις, όπως το εμπόριο και ο πλούτος, με αποτέλεσμα την κοινωνική διαστρωμάτωση...
Κι ενώ στις αρχέγονες κοινωνίες, ξεχώριζαν ο δυνατός, επειδή ήταν αυτός που εξασφάλιζε την τροφή της ομάδας -πολλές φορές με κίνδυνο της ζωής του- και ο «μάγος», που είχε την ανεξήγητη δύναμη να πείθει ότι θεραπεύει, τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πολύ από τότε...
Μόνο που στην σημερινή κοινωνία, ο ισχυρός γίνεται ισχυρότερος και χωρίς κίνδυνο της ζωής του, συγκεντρώνοντας πλούτο κι εξουσία, ενώ ο «μάγος» είναι ενδεδυμένος με άμφια, καλιμαύκια, τουρμπάνια, κελεμπίες, διατηρώντας το αποκλειστικό προνόμιο της επικοινωνίας με το θείο...
Προϊόντος του χρόνου, σ΄αυτά τα μερικές χιλιάδες χρόνια που ο άνθρωπος κατέστη πρωτεύον θηλαστικό, η εξάπλωση του είδους στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, δημιούργησε απίστευτα μεγέθη αναγκών...Μοιραία η ανταλλαγή υπηρεσιών και προϊόντων, έπρεπε ν΄αντικατασταθεί από ένα μέσο που θα είναι εύκολο στην χρήση και κυρίως δεν θα φθείρεται.
Κάπως έτσι φτάσαμε στην εφεύρεση του χρήματος, που σήμερα αποτελεί τον υπ΄αριθμόν ένα παράγοντα διαμόρφωσης της κάθε κοινωνίας... Έναν παράγοντα που χωρίζει τους ανθρώπους και που ουσιαστικά καθορίζει την εξέλιξη και την πορεία της ζωής...
Ετυμολογικά το λήμμα χρήμα προέρχεται από το ουσιαστικό χρη και την κατάληξη -μα και σημαίνει σε ελεύθερη απόδοση, το αντικείμενο που χρειάζεται, κάθε τι που είναι χρήσιμο...Αν και μέχρι σήμερα δεν έχει προσδιορισθεί επακριβώς χρονικά η εφεύρεση του χρήματος, μία από τις πρώτες ιστορικές αναφορές, είναι αυτή του Ηροδότου για την Λυδία. Μία χώρα που κάλυπτε σημαντικό μέρος της σημερινής δυτικής Τουρκίας και θεωρείται από τις πρώτες που «έκοψαν» νομίσματα σε χρυσό και ασήμι για τις καθημερινές συναλλαγές.
Παράλληλα υπήρξαν και λαοί, όπως οι Αρχαίοι Σπαρτιάτες που είχαν μία «απέχθεια» προς το χρήμα, δημιουργώντας νομίσματα, μεγάλα σε όγκο και βάρος με μικρή αξία, έτσι ώστε να μην είναι δυνατή η συγκέντρωση πλούτου.
Και κάπως έτσι, το χρήμα μπήκε και κυριάρχησε στην ζωή του ανθρώπου, φτάνοντας στην σημερινή εποχή. Μία εποχή, στην οποία αυξάνονται με ...γεωμετρική πρόοδο οι ολίγοι που συγκεντρώνουν, κυρίως με παράνομες δράσεις και δραστηριότητες, περισσότερο πλούτο...
Μία εποχή στην οποία οι λίγοι πλούσιοι, έχουν τόσα χρήματα που έπρεπε να εφεύρουν έναν τρόπο προκειμένου να νομιμοποιήσουν και να «καθαρίσουν» αυτό το χρήμα. Και όπως κάποτε οι ισχυροί δεν δυσκολεύθηκαν να εφεύρουν το χρήμα, έτσι και σήμερα εφηύραν με χαρακτηριστική ευκολία, τα «πλυντήρια χρήματος»...
Ωστόσο, αυτό που μένει στον μέσο άνθρωπο, είναι μία έντονη αίσθηση πίκρας, ένα μείγμα οργής και απογοήτευσης, κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού η απορία που δεν θα απαντηθεί ποτέ, για το εάν τελικά έπρεπε να κατεβεί από τα δένδρα... Και η βεβαιότητα, πως η αντίστροφη μέτρηση έχει ξεπεράσει το δεύτερο μισό...
