Καλό ταξίδι φίλε...

Φίλε Λορέντσο...Δεν γνωρισθήκαμε ποτέ, αλλά είναι σαν να σε ξέρουμε χρόνια...Θέλω να ξέρεις ότι δεν θα σε ξεχάσουμε...Ισως να γίνεις η αρχή για να αλλάξουν τα πράγματα...Ισως και όχι...Εκανες αυτό το οποίο σε υποχρέωσαν να κάνεις...Δεν ήθελες, γιατί δεν είναι στην φύση σου...Στέρησες μία ζωή, αν και κανείς δεν αναρωτήθηκε εάν σου αρέσει η ζωή που σου επέβαλαν...Στο μυαλό και στην ψυχή μας, είσαι αθώος...Ο μόνος ανεύθυνος για ότι έγινε είσαι εσύ...Το ξέρω ότι τώρα δεν μπορείς να διαβάσεις αυτές τις γραμμές, αλλά για έναν περίεργο λόγο, έχω την αίσθηση ότι τις νοιώθεις...Οπου να ναι θα τελειώσουν και την μάνα σου...Για να μην συνεχισθεί το αίμα του δολοφόνου...Λες και αυτοί που σου επέβαλαν αυτήν την ζωή, δεν είναι κατ΄εξακολούθησιν δολοφόνοι...Και επί της ουσίας, ηθικοί αυτουργοί, για τον χαμό του άμυαλου ματαντόρ...Καλή αντάμωση φίλε Λορέντσο...

Αγάπα σε αν τολμάς

Πόσο δύσκολο είναι τελικά να είμαστε αυτό που είμαστε; Η αποδοχή του ίδιου μας του εαυτού. 

Κάτι γνήσιο, πραγματικό.

Το "γνῶθι σ΄ αὐτόν" που μάθαμε από τον Σωκράτη.

Γιγνώσκω και εαυτόν. Να γνωρίσω λοιπόν τον εαυτό μου.

Αυτογνωσία.

Είμαστε τόσο βέβαιοι για τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας; 

Αν δεν έχεις γνωρίσει κάποιον, πως μπoρείς να τον εκτιμάς; Να τον αγαπάς;

Ξέρουμε τόσα πολλά, χωρίς να έχουμε καν γνωρίσει, τον άνθρωπο που κοιτάμε στον καθρέφτη. 

Αγάπα σε.

Και ίσως μια μέρα αναφωνήσουμε "Σε αγαπάω" και να το νιώθουμε από τον Άδη μέχρι τις κορυφές του Ολύμπου.

Αντ΄ αυτού όμως εμείς επιλέγουμε την λήθη.

Την ομίχλη της λήθης. Η ζωή καθημερινά προσπαθεί να καθαρίσει το τοπίο.

Εμείς όμως, γυρνάμε την πλάτη. 

Η αλήθεια, η πραγματικότητα και το άγνωστο, φοβίζουν.

Τρομοκρατούν.

Κι όμως πίσω από την ομίχλη, η ζωή είναι ωραία.

Επίπονη καθημερινά, με πολλές δοκιμασίες που απαιτούν Ηράκλεια δύναμη για να ανταπεξέλθουμε.

Μέσω αυτής της διαδικασίας, παίρνουμε την ζωή στα χέρια μας.

Αποδέχομαστε την άγνοια.

Και θέλουμε να δούμε τι κρύβεται πίσω από την ομίχλη. 

Μέσω αυτής της αποδοχής, αρχίζει το ταξίδι αναζήτησης, το ένα τοπίο φέρνει το άλλο.

Ο δρόμος δύσβατος και οι επιλογές μας καθορίζουν την κατάληξη.

Όποια κι αν είναι αυτή, θα έρθει η στιγμή που θα κοιτάμε αγέρωχοι από την κορυφή, τους πρόποδες που κάποτε ξεκινήσαμε.
Η στιγμή που θα βουτάμε στα γαλάζια νερά, την ώρα που ο ήλιος θα δύει.
Την παγκόσμια ώρα όπως την έχει ονομάσει, ο σοφός χασάπης της γειτονιάς.

Μία στιγμή δική μας, ολόδική μας. Που θα μας ανήκει. Και δεν θα μπορεί κανείς, μα κανείς να μας την πάρει.

Κάπου εκεί θα ξέρουμε ποιοι πραγματικά είμαστε ....

Δεν θα χρειάζεται πια να υποκρινόμαστε.

Υποκρισία, η αρχή της υποτέλειας.

"Όταν σήμερα μιλάμε γιά υποκρισία, η αναφορά μας γίνεται σέ κάτι τόσο αυτονόητο, οσο καi ο αέρας που αναπνέουμε.

Το συνή­θισε το αίμα μας το καυσαέριο.
΄Ολες οι σκέψεις μας, όλες οί λέξεις καi οι πράξεις μας είναι κίβδηλες ώς το τελευταίο τους κύτταρο.

Γεννιόμαστε μέσα στην υποκρισία, μεγαλώνουμε μαζί της, την σπουδάζουμε μέ ζήλο, τήν διδάσκουμε μέ φανατισμό.
Καi όταν πεθαίνουμε, την αφήνουμε τρίτη Διαθήκη στά παιδιά μας.

Η υποκρισία μας σκεπάζει, όπως τα περιζώματα τα κρυφά μας μέρη.
Μας προστατεύει, όπως ή νύχτα τις νυχτερίδες. Μας δυναστεύει και μας βολεύει, όπως οί πάγοι τις πολικές άρκούδες".

Απόσπασμα από το βίβλιο του Δημήτρη Λιαντίνη "Homo educantus"(σελ.24)

Αγάπα σε αν τολμάς, αν θες αληθινά να αγαπάς...!!!

"Δυνατός, χαρούμενος, χαμογελαστός"

Καθημερινότητα, πίεση, άγχος, λογαριασμοί απλήρωτοι, μποτιλιάρισμα, κόρνες, αφεντικά δίχως καρδιά, εγωισμοί, ζήλεια, φθόνος, πόνος, εκδίκηση...

Πωπω, πως θα ζήσω; Πως θα συνεχίσω; Aναρωτιέσαι...

Μου κόψανε τον μισθό.

Πάιρνω λίγα, δεν αρκούν.  Δεν έχω αμάξι, θέλω να αλλάξω αμάξι, έληξε η ασφάλεια.

Ποια ασφάλεια ; 

Σου εξασφαλίζει κανείς οτι θα είσαι "Δυνατός, χαρούμενος, χαμογελαστός" ;

Ναι αμέ, ποιος ; 

Ο ίδιος σου ο εαυτός....

Ωραία και που είναι το πρόβλημα ;

Η απάντηση είναι διττή γιατί πολύ απλά "Δύο πόρτες έχει η ζωή".

Η μία είναι της ψευδαίσθησης.

Θεωρώ δεδομένο ό,τι έχω.

Παύω να το εκτιμώ, το διαγράφω και χάνομαι στην διαδρομή της αναζήτησης ψεύτικων αξιών, άνευ ουσίας, εξουσίας, κτήσης, ιδιοκτησίας, επιβολής και βολής.

Τα δικά μου, δικά μου και τα δικά σου, δικά μου και αυτά.

"Όλα καλά και που είναι το πρόβλημα ρε φίλε; Εγώ ζω, περνάω καλά και γουστάρω".

Κανένα πρόβλημα αλλά μάλλον κάτι ξεχνάς.

Το πιθανότερο, γύρω σου δεν κοιτάς.

Σου χαλάει την διάθεση.

Ζεις σε μια φούσκα που πέρα από αυτήν όλα φανταζουν μακρυνά.

Και κάπου εδώ ερχόμαστε στην δέυτερη πόρτα.

Το ονομά της ; 

Πραγματικότητα, η ωμή πραγματικότητα.

Όταν η μεμψιμοιρία συναντά έναν πραγματικό προβληματισμό.

Ο φίλος φελλός λέει  "Καθείς μας, έχει την δική του αλήθεια. Η πραγματικότητα όμως είναι μία". 

Ο παλιόφιλος του φίλου φελλού συμπληρώνει "Όλα είναι ένα ψέμα, μιαν ανάσα, μια πνοή. Σαν λουλούδι κάποιο χέρι θα μας κόψει μιαν αυγή."

Όσο υπάρχει μίαν ανάσα ακόμα μπορείς να την απολαύσεις, να την εκτιμήσεις και να είσαι ευτυχισμένος. 

Μιαν ανάσα, μια στιγμή.

Κάπως έτσι φτάνουμε στον γίγαντα Νίκο Κυζερίδη.

Ο Νίκος αντιμετωπίζει ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που έθεσε σε κίνδυνο την ζωή του.

Παραθέτω απόσπασματα από τα όσα είπε ο παλαίμαχος άσσος του Άρη στο Metropolis 95.5 για την κατάστασή του σήμερα :

«Με είχε τελειώσει στην αρχή όλη αυτή η κατάσταση, όμως αυτά που πέρασα με την αγάπη του κόσμου όλο αυτό το διάστημα με έκαναν να αισθάνομαι δυνατός και στην ψυχή μου να είμαι χαρούμενος και χαμογελαστός. Προσπαθώ να εκμεταλλευτώ την κάθε στιγμή. Αυτό που εισέπραξα ήταν κάτι το ανεπανάληπτο. Τώρα όσον αφορά κάποιους που υποσχέθηκαν να βοηθήσουν στενοχωρήθηκα, μεν, δεν μπορώ να το κρύψω, όμως, δεν κρατάω κακία. Μπορεί να έχουν τα δικά τους προβλήματα και να περνούν το δικό τους γολγοθά. Μπορεί να μην ήθελαν να το αμελήσουν. Αυτό που κρατώ είναι η αγάπη που μοιράστηκα με εσάς και όλον τον κόσμο που με βοήθησε.

Για το τι χρειάζεται να έχεις για να ξεπεράσεις μια τέτοια αρρώστια:

«Ανθρώπους που σε αγαπούν και σε στηρίζουν, όπως είναι η οικογένεια. Όπως η γυναίκα μου, τα παιδιά μου. Μετά από τόσα χρόνια καριέρας βλέπεις ότι από όλο αυτό που έκτισες σαν άνθρωπος και σαν αθλητής μετράει η αγάπη. Αν δεν ήσουν καλός άνθρωπος και δεν είχες αγάπη δεν θα ήσουν σε αυτό το σημείο. Η αγάπη, η ευτυχία, το χαμόγελο, η καλή παρέα και διάθεση σκοτώνει όλα τα κακά. Το κακό που έχουμε μέσα μας προκαλεί όλα τα κακά».

Για τη συμβουλή που έχει να δώσει για το άγχος:

«Σίγουρα όταν έχουμε οικογένεια και δουλειά τα πράγματα είναι δύσκολα. Υπάρχει στρες και άγχος για την καθημερινότητα. Αυτό που θα έλεγα είναι ότι από μόνοι μας πρέπει να εκμεταλλευόμαστε την κάθε στιγμή. Προβλήματα θα υπάρχουν πάντα. Δοκιμαζόμαστε σε όλη μας τη ζωή. Σκεφτείτε ότι την ώρα που εμείς συζητούμε ωραία εδώ, κάποιοι άνθρωποι δίνουν αγώνα για τη ζωή».

Κάπως έτσι, καταλήγουμε πως οι κοινοί -θνητοί- που πραγματικά έχουν να αντιμετωπίσουν καταστάσεις υπεράνθρωπες, είναι με το χαμόγελο στο στόμα.

Ενώ αντίστοιχα, εμείς οι κοινοί -αθάνατοι- έχουμε να λύσουμε άλλα σημαντικότερα προβλήματα.

Και όταν δεν έχουμε;
Θα πλάσουμε.

Ας κάνουμε κάτι γι' αυτό ...

Μην γυρνάς την πλάτη σου στον ήλιο. Η Ήρα έφτασε στον Δία...!!!

Πάμε για άλλες πολιτείες μελλοντικές, τραγουδάει η μεγάλη Ελένη Βιτάλη.
Και κάπως έτσι φτάσαμε στον Δία.
Όχι εμείς, η Ήρα.
Μία διαστημοσυσκευή.
Η οποία έχει μόνιμα τους ηλιακούς της συλλέκτες στραμμένους προς τον Ήλιο.
Ένα φωτεινό, μακρυνό άστρο -o Ήλιος- όπως απεικονίζεται και στην φωτογραφία.
Ταξίδεψε μονάχα τρία δισεκατομμύρια χιλιόμετρα.
Ορίστε;
Ναι, κι΄ όμως.
Προσδοκώ, θέλω, διεκδικώ.
Όπως είπε και ο Καζαντζάκης "Φτάσε όπου δεν μπορείς"...
Μπορείς να καταλάβεις πως από σένα εξαρτάται εάν θα φτάσεις στην δική σου κορυφή.
Για να φωνάξεις δυνατά, πολύ δυνατά, για να ακουστείς μέχρι τον Δία.
Είμαι εδώ, υπάρχω, ζω, αναπνέω και γουστάρωωωωωω (echo).
Εμείς γράφουμε το σενάριο της ζωής μας σε σκηνοθεσία δικής μας επιλογής.
Ξεκίνα λοιπόν. Χαρτί, μολύβι και πάμε.
Η γόμα απαγορεύεται δια ροπάλου, γιατί σενάριο χωρίς λάθη δεν υπάρχει.
Χωρίς αυτά δεν θα είχαν οι στιγμές καμία αξία.
Ποιες στιγμές;
Αυτές που σε δική μας σκηνοθεσία, σε τοπίο της επιλογής μας θα ζήσουμε.
Μόνοι μας ή με παρέα ;
Όσο κι αν θές, μόνος δεν είσαι ποτέ.
Γύρω σου αιωρούνται μαγικές ενέργειες, αύρες, ευωδιές. Μυρίζει παντού ζωή.
Και όσο μυρίζει ζωή, ο θάνατος απέχει.
Στο χέρι σου είναι λοιπόν, η δική σου ταινία φαντασίας να γίνει αληθινή ιστορία.
Μικρού μήκους ή μεγάλου ;
Χμμ ;;;
Στην ζωή δεν υπάρχει τίποτα μη διεκδικήσιμο, ανεξαρτήτως έκβασης.
Άρα ο χρόνος είναι κάτι σχετικό.
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν αστειευόμενος γύρω από την θεωρία της σχετικότητας είχε πεί "Ακούμπα τα χέρια σου σε μια ζεστή θερμάστρα για ένα λεπτό και θα σου φανεί αιώνας. Κάτσε δίπλα σε ένα ωραίο κορίτσι για μία ώρα και θα σου φανεί πως πέρασε μόνο ένα λεπτό. Αυτό είναι σχετικότητα"...

Συμπέρασμα... Ανοιξε τους δικούς σου συλλέκτες, σαν άλλη Ήρα και ρούφα ενέργειες που θα σε φτάσουν στον δικό σου παράδεισο επί της γής. Σε αυτήν την ζωή... Σήμερα, τώρα... Ξεκίνα...

Άδραξε την ημέρα και μην γυρνάς την πλάτη σου στον ήλιο !

ΥΓ. Η Ήρα διήνυσε τρία δισ. χιλιόμετρα... Στα 200 θα κολλήσουμε ;)

Ξέρεις ποιος είμαι εγώ ;;;

Έν έτει 2016, δύο φελλοί, είχαν την πρωτοποριακή -για την εποχή- ιδέα, να φτιάξουν ένα blog για να εκφράσουν σκέψεις, απόψεις και αμφιβολίες. Σε ποιους απευθύνεται ; Σε όλους εκείνους που δεν αντέχουν να τους ακούνε ούτε στην καθημερινότητα, γιατί πολύ απλά είναι κουραστικοί και υπεραναλυτικοί. Οπότε γεννάται το ερώτημα, ποιος θα τους διαβάσει ; Το πιθανότερο κανείς. Το μόνο σίγουρο, αυτοί θα ζήσουν καλά και όσοι δεν τους διαβάσουν καλύτερα ...!!!

Πάμε λοιπόν στην γενεσιουργό αιτία. 

Ένας πρώην γλύπτης.

Τόσο άσχημος ,μα τόσο όμορφος.

Αλάθητος που υπέπεσε σε αμέτρητα λάθη.

Ένα δαιμόνιο που θεό επι της γης τον προέτρεπε να γίνει.

Εγώ κι εγώ.

Οι δυο μας αντίπαλοι απέναντι σε έναν κοινό εχθρό.

Η μάχη απέναντι στο θεριό.

Ο εκ της λήθης που αναζήτησε το στερητικό α- .

Η μαμή που μωρό δεν εκμαίευσε.

Δεν δίδαξε, δεν συμβούλεψε.
Χιλιάδες λέξεις είπαν τα χείλη του. Μα ούτε μία με μελάνι σε χαρτί.

Απλά αναρωτήθηκε...

Η ψυχή μας τι είναι; Υπάρχει ; Τι σημαίνει υπάρχω ; Τι είναι αγάπη και έρωτας ; Τι είναι ευτυχία; Υπάρχει Θεός ; Πως μπορώ να γίνω καλύτερος άνθρωπος ; Αλήθεια ποιος είναι όμως καλός άνθρωπος ; Τα μαθηματικά και η φυσική μπορούν να απαντήσουν σε όλα αυτά; 

Όλα λοιπόν άρχισαν με μια αμφιβολία που έγινε αναζήτηση.
Μία αναζήτηση με αρχή δίχως τέλος, εις τον αιώνα τον άπαντα.

Μια αναζήτηση προς το Όλον με μία δεκτικότητα ικανή να αντιληφθείς πως τελικά δεν είσαι κάποιος... 

Συνάγεται το συμπέρασμα λοιπόν.

Η αιτία δημιουργίας ένας μέθυσος της γνώσης, της αμφιβολίας, της αναζήτησης και της ειρωνίας.  Κάποιος που βρήκε στον δρόμο του έναν πρώην μέθυσο και έναν νύν με κοινό τους σημείο, τι άλλο ; Τον διάλογο μέχρι τελικής πτώσεως (Συμπόσιον θα θέλαμε αλλά δαγκώνει ο σκύλος) , άσσο ημίχρονο,άσσο τελικό,ΣΔ,ΣΦ και αγάπη για την στρογγυλή ΘΕΑ.
Α, για κάτσε θεός υπάρχει τελικά;  Ποια θεά ; Δεν ξεκινήσαμε καλά.