Εννιά μέρες μετά

Ξεκινάς από το σπίτι σου, Δευτέρα πρωί, μια νέα εβδομάδα... Νιώθεις πως είσαι κάποιος...
Πιστεύεις πως το κατέχεις και θα είσαι ο νέος, ο ωραίος, ίσως και ο μοιραίος...
Κάνεις όνειρα, είσαι μεγάλος, τρανός, ο ένας, ο μοναδικός...
Και ξάφνου... πέφτεις σε μαύρη τρύπα και βγαίνεις πίσω στα σχολικά χρόνια.
Χαρτί, στιλό, μολύβι, γόμα, δάσκαλοι, συμμαθητές.
Τι γίνεται ;
Που είμαι; Τι κάνω εδώ ;
Είναι ένα παιχνίδι;
Ποιοι είναι ολοι αυτοί γύρω μου;
Στάκα.
Μαυρίζουν όλα...
Bocca di lupo.
Ελληνιστί στο στόμα του λύκου και πάω αμάσητος κάτω.
Συνειδητοποιώ, πιάνομαι όπου βρώ και ξεκινάω να βγώ έξω να δω ξανά το φως.
Που; Πως; Πότε;
Θα μάθεις στην πορεία ρε φίλε, ακόμα στην διδασκαλία είσαι...
Rewind και πάμε.
Άλφα, βήτα, γάμα, δέλτα...
Εμείς κι ο κόσμος.
Ανέβα στο βήμα και πες το ποιήμα σου, έχουμε γιορτή.
Ξεχνάς τα λόγια, κομπιάζεις.
Στα ψιθυρίζουν οι συμμαθητές, ναι σιγά, λες και τα ήξερες και χτες.
Μαυρίζουν όλα και ο δάσκαλος αναφωνεί "Θεέ κατέβα λίγο χαμηλά" και εκεί αρχίζουν τα όργανα.
Κάτσε ρε δάσκαλε.
Από Συννεφιασμένη Κυριακή και κατοχή το γύρισες σε Πάολα;
Κατοχή θέλουμε να κάνουμε με συνδυαστικό παιχνίδι.
Μπαμ πιστολιά και το πάμε στο άμεσο.
Κατεύθυνση έχεις;
Στόχο;
Κάνε επίδειξη και ρώτα.
Μην τρέμεις, πάρε ανάσα και προχώρα.
Ένα δάκρυ κυλάει.
"Δάκρυα, τα προοίμια της τέχνης" μας λέει ο Λουκιανός.
Μην μασάς, είσαι ψυχάρα.
Δακρύζουμε κι εμείς μαζί σου.
Τι γίνεται ρε παιδιά;
Η λύση είναι μία.
Διάβασμα.
Βαράω φραπέ καραβίσιο, δυο κουταλιές καφέ και μια ζάχαρη.
Αρπάζω το βιβλίο, αρχίζω...
Θα τους καταπιώ.
Είμαι ο νέος, ο ωραίος το πιστεύω ξανά.
Αλληθωρίζω, ξυπνάω δεν θυμάμαι λέξη.
Και τώρα τί;
Μια καλή ζαριά να γίνουμε.
Μα πάλι ξέχασες;
Ο έχων την μπάλα στη γειτονιά ορίζει πότε ξεκινάει και πότε τελειώνει το παιχνίδι.
 Ο έχων τα ζάρια λοιπόν, καθορίζει.
Προθέρμανση εγκεφάλου, θεμέλιοι λίθοι, τακτική, τεχνική.
Τάκα τάκα 45 τα λεπτάκια.
Χέρια ψηλά.
Για μια νέα περιπέτεια ξεκινήσαμε και έχουν περάσει εννέα συναπτά έτη.
Χαιρετισμούς στο σπίτι.
Κύριοι, το συμπέρασμα είναι ένα.
Το φουσκωτό στρογγυλό πετσί ενώνει τις λαϊκές τάξεις.
Μια βιομηχανία παραγωγής συναισθημάτων.
Αγαπώ σας.
Αρχή επί τέλους.
Επιτέλους αρχή.
Καλό χειμώνα, καθείς στην δική του βαβυλώνα.